Bruggen tussen cultuur en bedrijfsleven... hoe dan?

Recent hoor ik hetzelfde refrein bij culturele organisaties: "We trekken het amper nog. Ondanks talloze vrijwilligers kunnen we de uitgaven maar net of net niet dekken."

En dat breekt mijn hart. Want net nu hebben we kunst en cultuur meer dan ooit nodig. Voor zuurstof. Voor houvast. Voor troost. Voor verbinding.

De klappen vallen hard: muziekfestivals, podiumorganisaties, film- en tv-productiehuizen… Klassiekers als Gent Jazz en Jazz Middelheim moesten overeind getrokken worden, kleinere initiatieven verdwenen stilletjes van de scène.

Hoe komt het dat culturele organisaties worstelen om te overleven?

• Corona laat nog altijd littekens na.
• Productie- en loonkosten schieten omhoog.
• Subsidies worden geschrapt
• Het publiek kiest anders: lastminute, selectiever, digitaler.

Als dan ook subsidies worden teruggeschroefd… tja. Dan wordt het voor vele organisaties onhoudbaar.

Subsidies blijven belangrijk, maar ze zijn niet langer genoeg. Wie wil overleven en liefst ook groeien, heeft méér nodig. Eigen inkomsten en partnerships.

Alleen… sponsoring voelt voor veel makers nog altijd als "je ziel verkopen". Terwijl ik weet dat het anders kan. Werken met de juiste partner kan je organisatie net naar een hoger niveau tillen.

Hoe kan sponsoring je financiële slagkracht vergroten zonder je artistieke vrijheid te beperken?

• Vertrek vanuit je publiek: daar ligt de sleutel.
• Zoek partners die echt matchen in waarden.
• Bewaak je artistieke vrijheid: een goede partner versterkt die.

Met de juiste klik wordt sponsoring geen bemoeienis, maar een hefboom.

Maar die doordachte, duurzame matching vraagt wel wat ervaring en expertise. Precies daarom startte ik in 2004 exCit: om mijn liefde voor kunst en cultuur te koppelen aan mijn talent voor sterke samenwerkingen. Om creatieve initiatieven financiële vleugels te geven én meteen ook het publiek een rijkere beleving.